Verslag clubkampioenschappen dames

🌟 Clubkampioenschappen Golfclub Hoogland – Een weekend vol golfplezier, spanning en prestaties

Afgelopen weekend stond in het teken van de jaarlijkse clubkampioenschappen van Golfclub Hoogland, oftewel: hét moment waarop je je innerlijke Tiger Woods mag challengen en hopelijk niet eindigt met je bal in de vijver (of in het weiland naast de baan).

De weersvoorspellingen waren bijna net zo onvoorspelbaar als mijn swing: op zaterdag een stralende zon en windstilte (yes, geen wind die je bal een andere postcode in blaast!), op zondag een briesje dat langzaam uitgroeide tot een ware haarverwoester. Extra uitdaging dus, want golfen in de wind is eigenlijk gewoon een potje ‘waar-gaat-mijn-bal-nu-weer-heen’.

Zaterdag mocht ik samen met drie gezellige golfmaatjes als laatste damesflight van start. Perfect: genoeg tijd om nog snel even mijn gelukspet (Moonie) op te doen. De ronde verliep verbazingwekkend goed — ik had zowaar een dag waarop alles werkte; verre slagen, messcherp pitchen, en putten alsof ik nooit iets anders doe. Dit was zo’n dag dat je scorekaart niet in je tas verdwijnt, maar thuis ingelijst boven de eettafel hangt. De sfeer? Geweldig! We vlogen door de 18 holes heen, zonder ergens te hoeven wachten. (Dat is in golftermen vergelijkbaar met een filevrije ochtendspits.)

Aan het eind van de dag stond ik plots bovenaan het klassement. Ja, echt! Vlak achter mij: Marah en Gelina — het werd spannender dan verwacht.

Zondag was het tijd voor ronde twee. Opeens voelde ik me net een deelnemer aan Expeditie Robinson: zenuwachtig, wapperend haar, en een lichte vrees om de ballen alle kanten op te slaan. In plaats van rechtdoor. Samen met Marah (leuk, gezellig én een pittige concurrent) begonnen we aan onze missie. De eerste 9 holes verliepen een beetje stroef; mijn bal had duidelijk ook zondagstress. Gelukkig draaide het op de tweede 9 bij         en werd het alsnog een nek-aan-nekrace wat de zondag score betreft. Spannend tot aan de finish en sportief tot het einde — zo hoort het.

Al met al: wat een topweekend! Complimenten aan de organisatie en een diepe buiging voor mijn golfmaatjes. Bedankt voor de gezelligheid, het meeleven bij missers en de juichmomenten na een geslaagde putt.

Volgend jaar hoop ik op nóg meer vrouwelijke deelnemers — want eerlijk is eerlijk: het is gewoon té leuk, je leert elkaar beter kennen en wie weet ontdek je verborgen talenten (of in elk geval een talent voor het zoeken van verloren ballen). Dus dames, zet die datum maar vast in je agenda. Wie weet sta jij volgend jaar wel bovenaan het podium — met een glimlach, een mooie scorekaart.

Mvg Suzanne Walsteijn