Thuisblijvers Footgolf
Thuisblijvers Footgolf
Al jaren delen wij onze baan met de footgolfers van Footgolf Society Club (FSC). Wie op maandagmiddag of zaterdagmiddag speelt, komt ze regelmatig tegen. Dan zie je ze de baan ingaan, getooid met rugzakje en bal onder de arm. Maar dan? Hoe gaat dat nou verder, dat footgolf. Hoeveel holes spelen ze, hebben ze aparte spelregels?
Nienke Spaan, die niet alleen op de receptie en de horeca van de club werkt en de wedstrijden organiseert, is zelf een begenadigd footgolfspeelster en behoort tot de top van Nederland maar timmert ook internationaal aan de weg. Overigens, ook veel spelers en speelsters van FSC, behoren tot de internationale top en niet voor niets bestond de Nederlandse delegatie aan de laatste wereldkampioenschappen in Orlando, in juni dit jaar, voor een groot deel uit spelers van FSC.
Op woensdagavond 9 augustus liet Nienke 26 golfers van GCHA kennismaken met footgolf.
In flights van 2 of 3 spelers, aangevuld met een ervaren speler van FSC voor de uitleg en de fijne kneepjes werd op hole 1 gestart met, in gedachten, een flinke trap waardoor de bal al snel bij de vlag zou liggen. Immers, de eerste hole lag nog voor de bomen op “onze” hole 1.
In de eerste flight, waar schrijver dezes in zat, gaf FSC’er Roland van Andel (in 2022 de nummer 14 van de wereld) het goede voorbeeld. De ballen van de drie golfers eindigden vlak bij elkaar, 15 meter verder rechts van het pad. Dat viel dus even tegen. Dat ik geen voetballer ben, wist ik wel (ik kan nog net van mijn kleinzoon van 5 winnen), maar dit viel wel tegen. Lang verhaal kort: na 10 trappen en al flink last van de spieren in mijn dijbeen lag de bal eindelijk in de hole. Ook de tweede en derde hole lagen op onze hole 1, waarbij de vlag van hole 3 gemeen achter de grote bunker lag. Maar de wonderen waren de wereld nog niet uit: zelfs voor mij een par. En zo gingen we nog 15 holes verder waarbij we op de baan plekjes ontdekten waar we met golfen meestal nooit komen. Wat ook tegenviel: een golfbal zacht een heuvel op putten lukt niet altijd, maar vaak blijft de bal dan wel liggen. Maar een te zachte putt van een meter heuvelop laat je ontdekken dat een voetbal niet stil ligt en wel terugrolt. Met als resultaat dat je het nog eens mag proberen, maar nu van een meter of 5 (als je geluk hebt).
Nadat alle acht flights terug waren in het clubhuis konden stand en schade worden opgemaakt.
De beste footgolfende golfer bleek Richard Cluistra bij de mannen (+20) en bij de dames was het Jet Levi (+27). Een hele prestatie want ikzelf was niet verder gekomen dan hole 9 en moest toen met een dijbeenblessure de pijp aan Maarten geven. Op de vraag van Nienke bij de prijsuitreiking wie er geen pijn voelde, staken slechts 2 dames (!) hun vinger op. Alle anderen zullen de volgende dag wel in meer of mindere mate spierpijn hebben gehad.
Dat footgolf een serieuze sport is, lieten de mensen van FSC wel zien met hun scores. Die liepen van – 9 tot +2.
Al met all was het een bijzonder leuke en leerzame (geen dingen doen die je niet kunt, geldt zeker voor mij) kennismaking met footgolf.
Veel dank aan Nienke voor de organisatie, de spelers en speelsters van FSC voor de kundige en enthousiaste begeleiding en de horeca voor de prima verzorging na afloop.
Fred
