Heren Senioren 2 komt wat tekort
Heren Senioren 2 komt wat tekort
De eerste competitiewedstrijd van het tweede seniorenteam betekende meteen de verste reis: golfbaan ’t Sybrook ligt bij Enschede.
Dus vroeg op en op de A1 kijken naar de flinke file aan de andere kant, zelfs op vrijdagmorgen. Daar mogen we de heren in Enschede (en onze eerste tegenstanders uit Wierden) wel voor waarschuwen. Zeker als de starttijden bij ons een half uur vroeger zijn dan gebruikelijk.
De samenstelling van het team kostte captain Kees vooraf wat hoofdbrekens. Edu ontbrak op het appel omdat hij was getroffen door het virus dat al zo lang rondwaart en dus moest het blik vervangers opengetrokken worden.
Gelukkig zat Max André Willemstijn daar ook in en zo herleefden oude tijden. In het oude team van 3 jaar terug zat hij ook, dus we namen in ieder geval een ervaren oude rot mee.
Vroeg in Enschede lieten we ons de koffie en Twentse krentenwegge goed smaken voordat we ons stortten op de 4×7-minuten routine, zoals we die tijdens de teamtrainingen hadden geleerd van Gary. Voor wie het niet weet: zet de timer van je telefoon op 7 minuten en ga dan (in willekeurige volgorde) 7 minuten afslaan op de drivingrange, 7 minuten putten, 7 minuten bunkerslagen en 7 minuten chippen. Dan heb je alle onderdelen gehad en ben je maar een half uurtje bezig geweest; genoeg is genoeg. Nou was het wel zo dat we als tweede wedstrijd startten en dus heel veel tijd hadden voor de 4 x 7 minuten dus bij sommigen werd dat 2 x 4 x 7. Maar in ieder geval goed voorbereid aan de start van de greensomes.
Die greensomes tegen het team van De Koepel gingen niet helemaal zoals we gehoopt hadden. Ferry en Kees speelden all square maar Wout en Fred gingen op de 8ste de bietenbrug op en Klaas en Max André een hole eerder. 5-1 achter, dus tijd voor een teambespreking tijdens de lunch.
Die was kort maar krachtig: we hadden pech van de op sommige holes wel erg natte baan en de ballen gingen met regelmaat niet zoals we hadden bedoeld. Dus straks gewoon goed je best doen.
Ons best hebben we alle zes ’s middags gedaan, zelfs ons uiterste best, maar helaas resulteerde dat in slechts 5 punten. De eerste twee singles gingen verloren, net als de laatste. Wout kwam met all square terug in het clubhuis. Klaas en Fred kregen hun tegenstanders op de laatste hole op de knieën en keerden met de volle buit terug. Spannend was het dus zeker, ook al omdat de laatste twee mannen een flinke voorsprong in de loop van de wedstrijd hadden zien smelten als sneeuw voor de zon.
De ontknoping op de laatste hole in de partij van Fred was bizar. Zijn tegenstander joeg zijn afslag 20 meter verder links een grote hulststruik in. Freds afslag was ver en recht en lag mooi midden op de fairway. De tegenstander speelde een provisionele bal en die ging ook de hulststruik in. Uiteindelijk vonden we alleen die tweede bal terug en die was onspeelbaar. Toen telde de tegenstander zijn knopen (en strafslagen) en gaf de hole op. Zo makkelijk win je niet vaak een hole.
‘t Sybrook kent 3 lussen van 9 holes en vandaag hebben we alle 27 holes gezien. De greensomes speelden we op lus Zuid en de singles op Oost-Noord.
Natuurlijk uitgebreid met onze tegenstanders gezellig zitten napraten onder het genot van een drankje en bitterballen en daarna het diner. En nog een uurtje in de auto, filevrij terug naar huis.
De tweede wedstrijd is op De Koepel en daar strijden we tegen het ons bekende team van De Hoge Kleij. Hoe dat ging, leest u volgende week.
Fred
