Het nieuwe World Handicap Systeem (WHS) is als je je oor te luisteren legt op het terras – en dat kan nu gelukkig weer -, een veel besproken onderwerp. En vooral omdat lang niet iedereen het begrijpt.
Het oude Stablefordsysteem was een stuk duidelijker. Als je meer dan 18 punten – over 9 holes – haalde, ging je handicap met een aantal tienden omlaag. Simpel en direct duidelijk. Nu is het in ieder geval eerst nog een nachtje slapen om tot de ontdekking te komen dat je misschien minder bent gezakt dan je dacht of zelfs helemaal niet bent gezakt.
In het WHS is een van de factoren die bepaalt hoe je handicap wordt aangepast, de PCC (Playing Conditions Calculation). Die PCC wordt bepaald door alle qualifying scores van een dag op een baan te verzamelen en aan het eind van de dag resulteert dat in de PCC voor die dag. Het is de factor die aangeeft of het dagresultaat van een speler naar boven of beneden wordt bijgesteld. Op een prachtige dag zullen de behaalde punten over het algemeen hoger zijn dan op een dag met veel wind en regen. Dit betekent dat de PCC voor die mooie dag je score negatief beïnvloedt, waardoor je niet of nauwelijks zakt in handicap. Daarentegen levert de PCC van die winderige, regenachtige dag zeer waarschijnlijk een PCC op die je handicap juist meer doet dalen.
Maar weet het WHS dan wat voor weer het was? Nee, dat niet, maar wel welke scores er zijn ingeleverd en die zullen op een mooie dag beter zijn dan op een, qua weer, slechte dag.
Als je als speler alleen maar goede kaarten inlevert, beïnvloedt je op die manier de PCC van die dag. En hoe meer spelers dat doen, hoe groter die invloed. In feite benadeel je dan niet alleen jezelf met die berekende PCC, maar ook degenen die ook hun mindere kaarten registreren. Door die goede Q-kaarten lijken de baancondities beter dan ze waren en berekent het systeem feitelijk een onterechte PCC.
Wist je overigens dat in Nederland alleen handicapscores zijn toegestaan bij de volgende spelvormen – zowel wedstrijden als qualifying rondes -:
(bron: NGF)